Na pierwszy rzut idzie dzieło wyreżyserowane przez Willa Canona. Warto zaznaczyć, że producentem jest dobrze znany miłośnikom kina grozy James Wan, który stoi za takimi hitami jak chociażby Obecność.
Detektyw Mark Lewis dostaje zgłoszenie z 4 LaForte Road, domu Livingstonów, w którym 20 lat temu doszło do makabrycznych wydarzeń. Jak się okazuje krótko po zjawieniu na miejscu, jest to mord. Jedynym ocalałym jest John.
Ekipa policyjna zajmuje się badaniem miejsca zbrodni, a John jest przesłuchiwany przez Detektywa i psycholog Elizabeth Klein.
Chłopak podczas przesłuchania daje do zrozumienia, że nic nie pamięta i jest w szoku przez całe zajście.
W trakcie przesłuchania dowiadujemy się, że John razem z amatorską grupą zajmującą się zjawiskami paranormalnymi próbował nawiązać kontakt z duchami. Do udania się w te miejsce przyczyniły się wydarzenia sprzed 20 lat, kiedy to Martha Livingston zamordowała swoich znajomych, co podobno miało podłoże okultystyczne.
Akcja filmu od początku nabiera tempa, ale twórcy nie podają nam tutaj wszystkiego na tacy. Historia w którą zostajemy wprowadzeni może nie jest wzorem oryginalności, ale jest na tyle ciekawa żeby przykuć uwagę widza.
Wydarzenia które mają miejsce przy świetle latarek, nadają mroczności, przez co klimat filmu jest przekonywujący.
Niektóre sceny trzymają nas w napięciu, ale nie uświadczymy ich wiele, ponieważ zamysł filmu jest taki, że akcja rozgrywa się w dwóch planach czasowych. Jeden plan to wydarzenia rozgrywające się podczas badania przez ekipę domu, a drugi plan czasowy to badanie sprawy przez detektywa Marka Lewis`a.
Zabiło to może napięcie, ale jest ciekawym sposobem na opowiedzenie historii.
Znajdziemy za to kilka lubianych bardziej i mniej jump scare`ów, które służą temu filmowi i elementów found footage.
Muzyka nie wyróżnia się w sposób szczególny, ale doskonale spełnia swoją rolę przy wielu scenach.
Myślę, że jest to film, który sposobem opowiedzenia historii, jak i jej zaskakującym zaskoczeniem przekona większość fanów historii związanych z okultyzmem.
Demonic broni się jak najbardziej w moim odczuciu, bo choć doświadczymy wszystkie sztuczki obecne we współczesnym kinie grozy, to twórcy mieli patent żeby zaskoczyć i opowiedzieć historię w sposób bardzo dobry.
Klimat: 7.5
Fabuła: 6
Poziom Strachu: 6.5
Napięcie: 5
Aktorstwo: 8
Muzyka: 6.5
Fun z oglądania: 8
Ogólna ocena filmu to 47.5/70 - Dobry
Zapraszam do komentowania i dzielenia się opiniami :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz